Њујоршкиот пијанист и композитор Давид Вирејес пораснал во во Сантијаго де Куба, во музичко семејство задоено со музиката на афро-карипската дијаспора и западната класична музика. Во 2001 година, на покана на Џејн Банет, се сели во Торонто, Канада, каде што дипломирал на колеџот Хамбер, во кој подоцна и предавал. Во тоа време, Вирејес интензивно настапувал низ Канада со неговите состави, како и со неколку други. По преселбата во САД во 2009 година, Давид органски ги соединува кубанскиот фолклорен и њујоршкиот импровизаторски свет, интерес што го пројавува уште на 14-годишна возраст. Иако своето творештво го смета за „сто проценти традиционално“, во пракса, тој создава синкретична нова лична музика, наместо проста мешавина од елементи или рециклирање. Покрај неговата соло кариера, тој соработувал со Хенри Тредгил, Рави Колтрејн, Ендрју Сирил, Реџи Воркмен, Оливер Лејк, Бил Фризел, Томаш Станко, Вадада Лео Смит, Стив Коулмен, Пол Мотиан, Чучо Валдес, Хермето Паскоал и многу други. Прогласен е за „Број 1 ѕвезда во подем“ во категоријата пијано од страна на списанието „DownBeat“, како и за артист на годината во списанието „Musica Jazz“, а добитник е и на голем број меѓународни награди. Неговиот последен албум „Nuna“ (2022), своевидно истражување во сферата на соло пијаното, беше во самиот врв на неколку релевантни годишните листи на најдобри албуми, вклучувајќи ги „The New York Times“ и „NPR“. Вирејес е гостин-професор на реномираниот JazzCampus во Базел и професор по пијано на Универзитетот за уметности во Цирих, Швајцарија.